عصب‌کشی درمانی برای تعمیر یا حفظ دندان‌های آلوده از آسیب‌های شدید است؛ این روش شامل حذف قسمت آسیب‌دیده‌ی دندان (پالپ)، تمیز کردن و ضد عفونی کردن دندان و سپس پر کردن و چسباندن (محکم) آن است. علل شایع بر پالپ دندان، ترک خوردن،حفره‌ی عمیق، درمان‌های تکراری بر روی دندان و یا آسیب (زخم) است و اصطلاح عصب‌کشی از تمیز کردن ریشه‌های اطراف دندان می‌آید.
برای این که در مورد عصب‌کشی درک بهتری داشته باشید باید ابتدا آشنایی کلی با آناتومی دندان داشته باشید. در زیر لایه‌ی مینا، لایه‌‌ای به نام عاج و در زیر آن در بخش مرکزی دندان بافت‌های نرمی به نام پالپ قرار دارد. محفظه‌ی پالپ حاوی رگ‌های خونی، عصب‌ها و بافت همبند است و مسئول ایجاد بافت‌های سخت پیرامون دندان در دوران رشد است.
پالپ از تاج دندان تا نوک ریشه که دندان به بافت‌های پیرامونی متصل می‌شود، وجود دارد. اهمیت پالپ در دوران رشد و تکامل دندان است که مواد مغذی را به دندان رسانده و مسئول رشد آن است. با این حال پس از این که دندان به رشد کامل رسید و بالغ شد، بدون پالپ نیز زنده می‌ماند چرا که می‌تواند از بافت‌های پیرامونی مواد مغذی دریافت نماید.
آیا همیشه می‌توان دندان را با عصب‌کشی درمان کرد؟
در بیشتر موارد می‌توان عصب‌کشی انجام داد. با این حال گاهی اوقات نمی‌توان با انجام عصب‌کشی دندان را نجات داد چرا که مجرای ریشه‌های دندان در دسترس نیستند یا ریشه به شدت شکسته یا آسیب دیده است و یا دندان پشتیبانی کافی از استخوان فک ندارد و یا قابل ترمیم نیست. با این حال تا حدود زیادی بسته به تشخیص و توصیه‌ی دندان‌پزشک و با وجود پیشرفت‌های زیادی که در حوزه‌ی درمان اندودنسی حاصل شده است، در بیشتر موارد عصب‌کشی امکان‌‌پذیر است. در صورتی‌‌که عصب‌کشی مؤثر و کارآمد برآورد نشود، جراحی اندودنسی ممکن است گزینه‌ی بهتری باشد.
آنچه باید در مورد پلیمر پت بدانیم
به وبلاگ خود خوش امدید